Door zijn aanwezigheid in 2019 als sideman op het album Lucky Sunday van Ron McClure trok saxofonist Anthony Ferrara de aandacht van SteepleChase producer Nils Winther. Dat resulteerde in zijn debuut album Early Spring in 2020 twee jaar later volgde Cold Faded, beide albums en ook Factory Fresh hebben dezelfde bezetting met pianist Gary Versace, bassist Jay Anderson en drummer Billy Drummond, allen sublieme muzikanten.

Van de negen composities op dit album zijn er twee niet geschreven door Ferrara, het openingsnummer “Straighten up and fly right” van Nat King Cole en Irving Mills en “Footprints” van Wayne Shorter. De opening is gelijk raak, we horen een enorm swingende versie van dit succesnummer van Nat King Cole uit 1943, eigenlijk is het een contrafact van I Got Rhythm van Gershwin. Het nummer beantwoord helemaal aan het streven van Ferrara om een album te maken met meer swing dan op zijn vorige twee, of dat is gelukt valt moeilijk te zeggen want dit is mijn eerste kennismaking met Ferrara, een goed in de mond liggende naam voor Ferraristen zoals ik, maar zijn tenorgeluid klinkt vertrouwd “ouderwets” het doet denken aan een paar favorieten van mij, Dexter Gordon van weleer en Chris Potter van nu, een vol vet geluid en superieure swing !

Het tempo wordt wat teruggeschroefd in “Casual Sprint” maar het blijft volop genieten van het kristalheldere spel van Ferrara en niet te vergeten de rest van dit superieure kwartet. In “Clean and Green” valt vooral het strakke drumspel van Drummond op, samen met Ferrara zorgen deze twee voor een uitbundig muzikaal “gevecht”. Ook in ballads als “Missing Borders” valt er veel te genieten van de wisselwerking tussen de vier muzikanten, een ware muzikale machine die nergens een steek laat vallen. Ik was natuurlijk nieuwsgierig naar hun versie van “Footprints” en zoals viel te verwachten die staat als een huis, kortom heerlijke muziek op deze schijf en dus een duidelijke aanrader!

Jan van Leersum